Strategie przeciwdziałania ryzyku systemowemu
w sektorze ubezpieczeń

Katarzyna Chojecka

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.2.6

Abstract

Istotą polityki makroostrożnościowej jest identyfikacja ryzyka systemowego istniejącego na rynku finansowym. Pojęcie ryzyka systemowego upowszechniło się po globalnym kryzysie finansowym z lat 2007–2009, podczas którego upadek strategicznych instytucji finansowych doprowadził do znacznego rozprzestrzenienia się niestabilności na pozostałe instytucje oraz inne segmenty tego rynku. Choć w dużej mierze ryzyko systemowe dotyczy banków, a polityka makroostrożnościowa koncentruje się
na nadzorowaniu rynku bankowego, to problem może dotyczyć również sektora ubezpieczeń.
W artykule opisano problem ryzyka systemowego na rynku ubezpieczeń gospodarczych. Wpierwszej
części wskazano sposoby definiowania ryzyka systemowego i jego definicje w aktach prawa. Kolejna
część dotyczy ryzyka systemowego na rynku ubezpieczeń, jego źródeł i potencjalnych sposobów jego
mitygacji. Wczęści trzeciej omówiono koncepcje podejścia do zagadnienia ryzyka systemowego na rynku
ubezpieczeń i przedstawiono strategie proponowane przez organy nadzoru. Wpodsumowaniu przedstawiono próbę zreasumowania istniejących poglądów oraz postulaty dla rynku ubezpieczeń w przyszłości.

 

Słowa kluczowe

ubezpieczenia, reasekuracja, ryzyko systemowe, nadzór makroostrożnościowy, EIOPA,
kryzys finansowy, efekt zarażania, resolution.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Acemoglu D., Ozdaglar A., Tahbaz-Salehi A., Systemic Risk and Stability in Financial Networks,
„The American Economic Review” 2015, nr 2(105).
Berdin E., Sottocornola M., Insurance Activities and Systemic Risk, „SAFE Working Paper” 2015, nr 121.
Davis P., Debt, Financial Fragility and Systemic Risk, Oxford University Press, Oxford 1992.
Fedorowicz M., Nadzór makroostrożnościowy w Polsce, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2019.
Grace M., Klein R., Liu Z., Increased Hurricane Risk and Insurance Market Responses, „Journal
of Insurance Regulation” 2005, nr 24.
Gleeson S., Guynn R., Bank Resolution and Crisis Management, Oxford University Press, Oxford 2016.
Langfield S., Pagano M., Bank bias in Europe: effects on systemic risk and growth, „Economic
Policy” 2016, vol. 31.
Latra R.M., Systemic risk, SIFIs and financial stability, „Capital Markets Law Journal” 2019, vol. 6, nr 2.
Macroprudential Supervision in Insurance. Theoretical and Practical Aspects, Monkiewicz J., Małecki
M. [red.], Palgrave MacMillan, Houndmills–New York 2014.
Malik S., Xu T., Interconnectedness of Global Systemically Important Banks and Insurers, „IMF
Working Papers” 2017, nr 17/210.
Morrison A.D., Systemic risks and the ‘too-big-to-fail’ problem, „Oxford Review of Economic Policy”
2011, vol. 27, nr 3.
Rochet J.C., Why Are there So Many Banking Crises. The Politics and Policy of Bank Regulation,
Princeton University Press, Princeton 2007.
Wybrane aspekty funkcjonowania rynku finansowego w warunkach kryzysu, KiciaM., Korzeniowska A.
[red.], Wydawnictwo UMCS, Lublin 2009.
Basel Committee on Banking Supervision: Global systemically important banks: updated assessment methodology and the higher loss absorbency requirement, lipiec 2013, http://www.
bis.org/publ/bcbs255.pdf [dostęp: 12.04.2019].
Elliott D.J., Regulating Systemically Important Financial Institutions That Are Not Banks, https://
www.brookings.edu/research/regulating-systemically-important-financial-institutions-that-
-are-not-banks [dostęp: 3.05.2019].
Key Attributes of Effective Resolution Regimes for Financial Institutions, Financial Stability Board
2014, http://www.fsb.org/wp-content/uploads/r_141015.pdf [dostęp: 20.04.2019].
Raport o stanie sektora ubezpieczeń po IV kwartałach 2018 roku, Urząd Komisji Nadzoru Finansowego,
Warszawa 2019, https://www.knf.gov.pl/knf/pl/komponenty/img/Raport_sektor_ubezpieczen_
IV_kw_2018_65498.pdf [dostęp: 12.05.2019].
Recovery and resolution for the EU insurance sector: a macroprudential perspective – report,
European Systemic Risk Board 2017, https://www.esrb.europa.eu/pub/pdf/reports/esrb.reports170817_recoveryandresolution.en.pdf [dostęp: 20.04.2019].
Systemic risk and macroprudential policy in insurance, EIOPA 2017, https://eiopa.europa.eu/
Publications/Systemic%20risk%20and%20macroprudential%20policy%20in%20insurance.pdf
[dostęp: 12.04.2019].
Sytuacja sektora bankowego w okresie I–IX 2018, Urząd Komisji Nadzoru Finansowego,
Warszawa 2018, https://www.knf.gov.pl/knf/pl/komponenty/img/RAPORT_O_SYTUACJI_
BANKOW_2018_09_64165.pdf [dostęp: 12.05.2019].
Thimann Ch., How insurers differ from banks: Implications for systemic regulation, https://voxeu.
org/article/how-insurers-differ-banks-implications-systemic-regulation [dostęp: 4.05.2019].

Ustandaryzowane dokumenty zawierające
informacje o produkcie ubezpieczeniowym.
Możliwe interpretacje w kontekście pojęcia
produktu ubezpieczeniowego

Jakub Nawracała

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.2.5

Abstract

Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń nałożyła na dystrybutora ubezpieczeń wymóg przekazywania klientowi obiektywnych informacji o produkcie ubezpieczeniowym przed zawarciem umowy ubezpieczenia.
W przypadku ubezpieczeń działu II informacje te powinny być przekazywane w formie ustandaryzowanego dokumentu. Celem niniejszego artykułu jest analiza wybranych problemów praktycznych związanych
ze stosowaniem przepisów o ustandaryzowanych dokumentach zawierających informacje o produkcie
ubezpieczeniowym. Rozstrzygnięcie tych problemów będzie w istocie w dużej mierze pochodną rozstrzygnięcia, co kryje się pod pojęciem produktu ubezpieczeniowego. Niestety przepisy nie zawierają definicji tego
wyrażenia, co prowadzić może do wniosków niejednoznacznych w obszarach istotnych dla praktyki. W artykule zostały omówione przede wszystkim główne wątpliwości i możliwe sposoby interpretacji przepisów.

 

Słowa kluczowe

dystrybucja ubezpieczeń; ustandaryzowany dokument zawierający informacje o produkcie ubezpieczeniowym, IPID, produkt ubezpieczeniowy.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Kamiński Ł., Pojęcie usługi i produktu w dystrybucji usług ubezpieczeniowych, [w:] Dystrybucja
usług ubezpieczeniowych, Gnela B., Szaraniec M. [red.], Difin, Warszawa 2017.
Malinowska K., Pojęcie zarządzania produktem ubezpieczeniowym w świetle dyrektywy o dystrybucji ubezpieczeń i przepisów implementacyjnych, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2017, nr 1.
Maśniak D., Czy test wymagań i potrzeb klienta to wniosek ubezpieczeniowy?, [w:] Dystrybucja
usług ubezpieczeniowych, Gnela B., Szaraniec M. [red.], Difin, Warszawa 2017.
Maśniak D., Malinowska K., Czynności dystrybucyjne w nowym reżimie zawierania umów ubezpieczenia – wybrane aspekty implementacji dyrektywy nr 2016/97 w sprawie dystrybucji
ubezpieczeń, „Prawo Asekuracyjne” 2017, nr 2.
Mrozowska-Bartkiewicz B., Wnęk A., Pojęcie twórcy produktu ubezpieczeniowego w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń, [w:] Insurance Challenges of Anno Domini 2018, Malinowska K., Tarsiuk
A. [red.], AIDA, Warszawa 2018.
Nawracała J., IPID-y, czyli o pseudostandaryzacji (cz. 1), „Miesięcznik Ubezpieczeniowy” 2018, nr 12.
Nawracała J., IPID-y, czyli o pseudostandaryzacji (cz. 2), „Miesięcznik Ubezpieczeniowy” 2019, nr 1.
Nowak J., [w]: Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Komentarz, Czublun P. [red.], CH Beck, Warszawa
2018.
Orlicki M., Ustandaryzowany dokument według ustawy o dystrybucji ubezpieczeń – zasady tworzenia i znaczenie prawne, „Prawo Asekuracyjne” 2017, nr 4.
Przybysz A., Kwieciński T., [w:] Nowe zasady dystrybucji ubezpieczeń. Zagadnienia prawne,
Pokrzywniak J. [red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2018.
Więcko-Tułowiecka M., EIOPA’s Preparatory Guidelines on Product Oversight and Governance
Arrangements by Insurance Undertakings and Insurance Distributors in the Context of Polish
Recommendations on Product Management, „Prawo Asekuracyjne” 2018, nr 3.
Ziemba J., [w]: Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Komentarz, Machulak P., Ziemba J. [red.], CH
Beck, Warszawa 2018.
Ziemiak M., Informacja o produkcie ubezpieczeniowym i tzw. karta informacyjna produktu. Kilka
uwag na tle artykułów 8 i 9 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, [w:] Insurance Challenges
of Anno Domini 2018, Malinowska K., Tarsiuk A. [red.], AIDA, Warszawa 2018.
Zoń Ł., Działalność brokerska po implementacji dyrektywy w sprawie dystrybucji ubezpieczeń –
uwagi praktyczne, „Prawo Asekuracyjne” 2017, nr 2.

Wynagrodzenie pośrednika ubezpieczeniowego
w kontekście ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.
Zagadnienia wybrane

Michał P. Ziemiak

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.2.4

Abstract

Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń – w przeciwieństwie do ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym – zawiera szereg przepisów, które odnoszą się wprost do kwestii wynagrodzenia zarówno pośredników ubezpieczeniowych (agentów i brokerów), jak i pracowników ubezpieczycieli. Przepisy te
podzielić możemy na dwie główne kategorie, tj. na dotyczące samego kształtowania wynagrodzenia
oraz dotyczące związanych z nim obowiązków informacyjnych, których beneficjentem jest klient. Tym
właśnie zagadnieniom jest poświęcony niniejszy artykuł. Na wstępie omówiono zagadnienia ogólne
związane z wynagradzaniem pośredników ubezpieczeniowych oraz osób, za pomocą których zakład
ubezpieczeń wykonuje czynności dystrybucyjne. Dalsze części obejmują analizę art. 7 ust. 2 ustawy
dystrybucyjnej, a także wspomnianych obowiązków informacyjnych na gruncie tej ustawy (art. 22,
23 i 32). Artykuł zamyka podsumowanie, zawierające wnioski i uwagi autora

 

Słowa kluczowe

pośrednicy ubezpieczeniowi, wynagrodzenie, prowizja, kurtaż, agenci, brokerzy, ubezpieczyciele, dystrybucja ubezpieczeń.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Kowalewski E., Wynagrodzenie brokera ubezpieczeniowego, „Prawo Asekuracyjne” 2008, nr 2.
Malinowska K., Najlepszy interes klienta – rozważania na tle ustawy o dystrybucji ubezpieczeń,
[w:] Dystrybucja usług ubezpieczeniowych. Wybrane zagadnienia prawne, Gnela B., Szaraniec
M. [red.], DIFIN, Warszawa 2017.
Nawracała J., Wynagrodzenie w dystrybucji (cz. 2), „Miesięcznik Ubezpieczeniowy” 2017, nr 12.
Nowe zasady dystrybucji ubezpieczeń. Zagadnienia prawne, Pokrzywniak J. [red.], Wolters Kluwer,
Warszawa 2018.
Orlicki M., Aksjologia dystrybucji ubezpieczeń – kryteria uznawania działań dystrybutora za zgodne
z prawem i etyczne, [w:] Dystrybucja usług ubezpieczeniowych. Wybrane zagadnienia prawne,
Gnela B., Szaraniec M. [red.], DIFIN, Warszawa 2017.
Prawo ubezpieczeń gospodarczych, Kowalewski E. [red.], Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz–
Toruń, 2006.
Prawo ubezpieczeń gospodarczych. Tom I. Komentarz, Brodecki Z., Glicz M., Serwach M. [red.],
Wolters Kluwer, LEX/El. 2010.
Szczepańska M., Wynagrodzenie brokera ubezpieczeniowego w świetle ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, „Prawo Asekuracyjne” 2018, nr 3.
Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Komentarz, Czublun P. [red.], CH Beck, Warszawa 2018.
Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Komentarz, Machulak P., Ziemba J. [red.], CH Beck, Warszawa
2018.
Ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Komentarz, Szczepańska M., Wajda P.
[red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2017.
Ziemiak M.P., Informacja o produkcie ubezpieczeniowym i tzw. karta informacyjna produktu. Kilka
uwag na tle artykułów 8 i 9 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, [w:] Insurance Challenges
of Anno Domini 2018, Malinowska K., Tarasiuk A. [red.], AIDA, Warszawa 2018.
Ziemiak M.P., Pre-contractual information duties of insurers. A German and Polish approach, „Prawo
Asekuracyjne” 2019, nr 2

Analiza potrzeb klienta w ubezpieczeniach
na życie

Magdalena Szczepańska

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.2.3

Abstract

W artykule została przedstawiona problematyka badania potrzeb w ubezpieczeniach na życie. Dokonano
w nim analizy regulacji prawnych obowiązujących w tym zakresie, w szczególności art. 8 ustawy
o dystrybucji, art. 21 ustawy z 11 września 2015 roku o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz postanowień Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących badania adekwatności
produktu. Wskazano także różnice pomiędzy tymi regulacjami w zakresie ochronnych ubezpieczeń
na życie i ubezpieczeń o charakterze inwestycyjnym. Szczegółowo omówiono problematykę analizy
potrzeb w ubezpieczeniach na cudzy rachunek. W tekście przedstawiono również praktyczne aspekty
badania potrzeb w ubezpieczeniach na życie.

 

Słowa kluczowe

ubezpieczenia na życie, ubezpieczenia inwestycyjne, potrzeby klienta.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Orlicki M., Ubezpieczenie grupowe po wejściu w życie ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, „Prawo
Asekuracyjne” 2019, nr 1(98).
Pabian S., Wajda P., Natura prawna i skutki rekomendacji Komisji Nadzoru Finansowego kierowanych
do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2015, nr 1.
Pokrzywniak J., [w:] Nowe zasady dystrybucji ubezpieczeń. Zagadnienia prawne, Pokrzywniak J.
[red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2018, LEX.
Tarasiuk A., Wojno B., Analiza wymagań i potrzeb klienta w procesie dystrybucji ubezpieczeń,
„Prawo Asekuracyjne” 2018, nr 3.
Szczepańska M., Analiza potrzeb klienta w świetle art. 21 ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej – wybrane zagadnienia, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2016, nr 3.
Szczepańska M., [w:] Ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Komentarz, Wajda
P., Szczepańska M., [red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2017.

Multiagent w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń

Jakub Pokrzywniak

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.2.2

Abstract

W artykule przedstawiono status multiagenta w świetle ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Rozważaniom
poddano kwestie dotyczące podstaw działalności multiagenta oraz jego obowiązków. Ponadto wskazano różnice pomiędzy multiagentem a brokerem ubezpieczeniowym, a także poddano analizie aspekt
doradztwa obejmujący rozpoznanie i uwzględnienie potrzeb klienta.

 

Słowa kluczowe

multiagent, broker ubezpieczeniowy, dystrybucja ubezpieczeń, wynagrodzenie multiagenta, obowiązki informacyjne.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Byczko S., Serwach M., [w:] System prawa prywatnego. Tom 9. Prawo zobowiązań – umowy nienazwane, Katner W. [red.], CH Beck, Warszawa 2018.
Nawracała J., Wynagrodzenie w dystrybucji (cz. 2), „Miesięcznik Ubezpieczeniowy” 2017, nr 12.
Pokrzywniak J., Multiagent jako specyficzny rodzaj pośrednika ubezpieczeniowego, „Przegląd
Ustawodawstwa Gospodarczego” 2005, nr 10.
Pokrzywniak J., Zagadnienia odpowiedzialności cywilnej „multiagenta”, „Prawo Asekuracyjne”
2014, nr 3..

Rozkład obowiązków pomiędzy dystrybutorów
w procesie zawierania umowy ubezpieczenia.
Dokumentowanie realizacji obowiązków
ustawowych związanych z dystrybucją
ubezpieczeń

Marcin Orlicki

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.2.1

Abstract

Artykuł określa kwestię dopuszczalności oraz ustala podstawowe zasady prowadzenia współpracy
między dystrybutorami ubezpieczeń (brokerami ubezpieczeniowymi, agentami ubezpieczeniowymi
oraz zakładami ubezpieczeniowymi) zgodnie z przepisami ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. W artykule wskazano również na konieczność i zasady prowadzenia przez dystrybutorów dokumentacji
wykonywania obowiązków związanych z dystrybucją ubezpieczeń.

 

Słowa kluczowe

dystrybucja ubezpieczeń, dystrybutorzy ubezpieczeń, współpraca dystrybutorów,
dokumentacja wykonania obowiązków dystrybucyjnych, konsorcjum brokerskie, pool koasekuracyjny.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Bagińska E., Polski system bezpośredniej likwidacji szkód komunikacyjnych w świetle prawa
ochrony konkurencji, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2015, nr 3.
Byczko S., Kucharski B., Obowiązek lojalności mocodawcy wobec brokera ubezpieczeniowego,
„Prawo Asekuracyjne” 2018, nr 4.
Nawracała J., Cofnięcie pełnomocnictwa brokerskiego a prawo do kurtażu, „Prawo Asekuracyjne”
2012, nr 4.
Orlicka J., Bezpośrednia likwidacja szkód oparta na porozumieniu ubezpieczycieli – uwagi z perspektywy prawa konkurencji, „Prawo Asekuracyjne” 2014, nr 2.
Orlicka J., Cywilnoprawne i antymonopolowe aspekty koasekuracji, „Prawo Asekuracyjne” 2007, nr 4.
Orlicka J., Orlicki M., Kilka uwag o aspektach prawnych wprowadzania „bezpośredniej likwidacji
szkód w Polsce”, [w:] Kompensacja szkód komunikacyjnych. Nowoczesne rozwiązania ubezpieczeniowe / Traffic Accident Compensation Modern Insurance Solutions, Ludwichowska K.
[red.], Poltext, Warszawa 2011.
Orlicki M., Analiza potrzeb klienta – rzeczywista czy pozorna?, „Prawo Asekuracyjne” 2019, nr 2.
Orlicki M., Bezpośrednia likwidacja szkód po zawarciu przez ubezpieczycieli ogólnorynkowego
porozumienia, „Prawo Asekuracyjne” 2015, nr 3.
Orlicki M., Niedozwolone powiązania między brokerami i agentami ubezpieczeniowymi, „Prawo
Asekuracyjne” 2018, nr 2.
Pokrzywniak J., Rozliczenia pomiędzy brokerem ubezpieczeniowym a zakładem ubezpieczeń
w świetle orzecznictwa sądowego, w kontekście prac nad nową ustawą o dystrybucji ubezpieczeń, „Prawo Asekuracyjne” 2017, nr 2.
Tarasiuk A., Wojno B., Analiza wymagań i potrzeb klienta w procesie dystrybucji ubezpieczeń,
„Prawo Asekuracyjne” 2018, nr 3.

Zakłady ubezpieczeń prowadzące ubezpieczenia należności gromadzą do oceny ryzyka ubezpieczeniowego dużo informacji. Zróżnicowana terminologia oraz szablony zapytań stosowane przez brokerów i zakłady, powodują, że klienci przygotowują dane wielokrotnie według różnych schematów. Stosowane odmienne nazwy tych samych pojęć przyczyniają się także do wątpliwości interpretacyjnych, co utrudnia proces oceny ryzyka. Zakłady widząc powyższe trudności zainicjowały wypracowanie dobrych praktyk w tym zakresie.

Minimalne Wymogi Informacyjne przy ocenie ryzyka w ubezpieczeniach należności, zwane dalej „Minimalnymi Wymogami Informacyjnymi” zostały opracowane przez Podkomisję ds. Ubezpieczeń Należności Polskiej Izby Ubezpieczeń i przyjęte przez zarząd PIU uchwałą z dnia 18 stycznia 2019 r.

Mają one charakter rekomendacji, których celem jest dbałość o wysoki standard usług ubezpieczeniowych. Rekomendacje zawierają zestaw pytań, pozwalających na uzyskanie minimalnego zakresu informacji, niezbędnego do rzetelnej oceny ryzyka ubezpieczeniowego. Taka ocena ryzyka ubezpieczeniowego jest niezbędna do podjęcia decyzji o przyjęciu ryzyka do ubezpieczenia i kalkulacji składki, ma wpływ na zdolność wywiązywania się zakładu ubezpieczeń z umowy ubezpieczenia. A zatem stosowanie Minimalnych Wymogów Informacyjnych leży nie tylko w interesie ubezpieczycieli, ale także ubezpieczonych oraz innych beneficjentów umowy ubezpieczenia.

Minimalne wymogi informacyjne w ubezpieczeniach należności

7 stycznia 2019 r. podczas nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Polskiej Izby Ubezpieczeń, wręczone zostały odznaki „Za zasługi dla ubezpieczeń”. PIU od lat nagradza osoby i instytucje za ich pracę na rzecz samorządu branżowego oraz ogromny wkład w rozwój polskiego rynku ubezpieczeniowego.

Glosa aprobująca
do Uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów
z dnia 20 czerwca 2017 roku,
sygn. akt III CZP 114/16
(OSNC 2017 nr 12 poz. 130)

Paulina Wyszyńska-Ślufińska

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.1.6

Abstract

Glosa odnosi się do Uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 20 czerwca 2017 roku, sygnatura akt III CZP 114/16 (OSNC 2017 nr 12, 130). Sąd Najwyższy wskazał, że art. 50 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ma zastosowanie do szkód wyrządzonych przez psa wykorzystywanego użytkowo przez rolnika. Według autorki podjęta uchwała nie przesadzą o tym, że art. 50 ustawy będzie miał zawsze zastosowanie do szkód wyrządzonych przez psa wykorzystywanego przez rolnika. Decydujące znaczenie będzie miało prawidłowe ustalenie, że pies ten jest wykorzystywany użytkowo w gospodarstwie, przez co możliwe będzie wykazanie związku funkcjonalnego między powstałą szkodą a posiadaniem gospodarstwa.

 

Słowa kluczowe

szkoda, ubezpieczenie obowiązkowe, gospodarstwo rolne, pies, szkoda, rolnik, szkoda wyrządzona przez psa wykorzystywanego użytkowo przez rolnika,

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Adrych-Brzezińska I., Ciężar dowodu w prawie i procesie cywilnym, Wolters Kluwer, Warszawa 2015.
Kowalewski E., Prawo ubezpieczeń gospodarczych, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz–
Toruń 2002.
Orlicki M., Ubezpieczenia obowiązkowe, Wolters Kluwer, Warszawa 2011.

Analiza wypłacalności towarzystw ubezpieczeń
wzajemnych w reżimie Solvency II

Rafał Matuła

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2019.1.5

Abstract

W artykule dokonano analizy wypłacalności towarzystw ubezpieczeń wzajemnych w Polsce w reżimie
prawnym Solvency II na podstawie sprawozdań o wypłacalności i kondycji finansowej wszystkich towarzystw ubezpieczeń wzajemnych zobowiązanych do sporządzenia i publikacji tych sprawozdań.
W artykule scharakteryzowano formę prawną towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych oraz system
wypłacalności Solvency II. Następnie przeprowadzono analizę jakości i wysokości środków własnych,
analizę wysokości i dekompozycji kapitałowego wymogu wypłacalności i minimalnego wymogu kapitałowego oraz analizę pokrycia wymogów kapitałowych dopuszczonymi środkami własnymi.

 

Słowa kluczowe

towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, Solvency II, analiza finansowa, wypłacalność,
rynek ubezpieczeń.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Baranowska-Zając W., Działalności ubezpieczeniowa w Polsce po implementacji dyrektywy Solvency
II: problematyka prawna, Wydawnictwo CeDeWu, Warszawa 2017.
Bijak W., Praktyczne metody badania niewypłacalności zakładów ubezpieczeń, Szkoła Główna
Handlowa w Warszawie – Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2009.
Hansmann H., The Organization of Insurance Companies: Mutual versus Stock, „Journal of Law,
Economics, & Organization” 1985, nr 1/1.
Janowicz-Lomott M., Małe towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych na europejskim rynku ubezpieczeniowym – stan obecny i perspektywy wynikające z dyrektywy Wypłacalność II, „Kwartalnik
Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace” 2015, nr 3/4.
Kurek R., Środki własne zakładów ubezpieczeń – ujęcie wSolvency II, „Wiadomości Ubezpieczeniowe”
2011, nr 2.
Płonka M., Zasada wzajemności jako przesłanka konkurencyjności w sektorze ubezpieczeń, „Zeszyty
Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie” 2011, nr 11.
Płonka M., Zakład ubezpieczeń w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, [w:] Ubezpieczenia,
Ronka-Chmielowiec W. [red.], CH Beck, Warszawa 2016
Rutkowska M., Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych – społeczne aspekty funkcjonowania
w ubezpieczeniach zdrowotnych, PWN, Warszawa 2006.
Strupczewski G., Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych a projekt Solvency II, „Zeszyty Naukowe
Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie” 2011, nr 848.
Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych w polskim systemie ubezpieczeń (stan i perspektywy),
Sangowski T. [red], Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2001.
Ubezpieczenia gospodarcze, Sangowski T. [red], Poltext, Warszawa 2001.
Ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Komentarz, Szczepańska M., Wajda P.
[red], Wolters Kluwer, Warszawa 2016.