Analiza potrzeb klienta przy zawieraniu umowy
na kolejny okres ubezpieczenia

Mariusz Fras

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.2.1

Abstract

Niniejszy artykuł porusza zagadnienie o istotnym znaczeniu praktycznym – jest nim analiza potrzeb
klienta przy zawieraniu umów na kolejny okres ubezpieczenia. Ustawa z dnia 15 grudnia 2017 roku
o dystrybucji ubezpieczeń1
(dalej: u.d.u.) w art. 8 ust. 1 wprowadziła wymóg, aby przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej dystrybutor ubezpieczeń określił – na podstawie uzyskanych od klienta informacji – jego wymagania i potrzeby. Jest to bowiem nowy ustawowy
i przedkontraktowy obowiązek spoczywający na dystrybutorach ubezpieczeń. Jednym z zasadniczych
problemów występujących na rynku ubezpieczeniowym jest nabywanie prze klientów produktów, które nie odpowiadają ich potrzebom. Nieadekwatność produktu ubezpieczeniowego prowadzi w przede
wszystkim do braku ochrony ubezpieczeniowej w kontekście określonych ryzyk, względnie niepełnej
(częściowej) ochrony ubezpieczeniowej w kontekście określonego ryzyka. Ponadto stan ten doprowadza do nadmiernej, niepotrzebnej ochrony ubezpieczeniowej. Niniejszy artykuł ma zatem na celu
szczegółowe omówienie przedmiotowej materii na gruncie różnego rodzaju umów ubezpieczenia

 

Słowa kluczowe

umowa ubezpieczenia, analiza potrzeb klienta, dyrektywa IDD, kontynuacja ubezpieczenia, ubezpieczenia majątkowe, wykładnia OWU.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Czajkowska A., Analiza wymagań i potrzeb klienta w świetle ustawy o dystrybucji ubezpieczeń –
zarys procesu, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2018, nr 4.
Fras M., Kucharski B., Malinowska K., Maśniak D., Szaraniec M., Dystrybucja ubezpieczeń. Komentarz,
Wolters Kluwer, Warszawa 2020.
Fras M., Odpowiedzialność brokera ubezpieczeniowego za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania (rozważania na tle orzecznictwa Sądu Najwyższego), „Prawo Asekuracyjne”
2009, nr 3.
Fras M., The Directive 2016/97 on Insurance Distribution (IDD) and Private International Law,
„Review of European and Comparative Law” 2019, vol. XXXVIII.
Fras M., Umowa ubezpieczenia grupowego. Aspekty Prawne, Wolters Kluwer, Warszawa 2015.
Kośla W., [w:] Czublun P., Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Komentarz, CH Beck, Warszawa 2018
Kucharski B., Cywilnoprawne konsekwencje niedostosowania przez dystrybutora produktu ubezpieczeniowego do wymagań i potrzeb klienta, „Prawo Asekuracyjne” 2019, nr 3.
Ochrona klienta na rynku usług finansowych w świetle aktualnych problemów i regulacji prawnych,
Rutkowska-Tomaszewska E. [red.], CH Beck, Warszawa 2017.
Orlicki M., Analiza potrzeb klienta – rzeczywista czy pozorna?, „Prawo Asekuracyjne” 2019, nr 2.
Orlicki M., Rozkład obowiązków pomiędzy dystrybutorów w procesie zawierania umowy ubezpieczenia. Dokumentowanie realizacji obowiązków ustawowych związanych z dystrybucją ubezpieczeń, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2019, nr 2.
Plötner M., Die Rechtsfigur des Vertrages mit Schutzwirkung für Dritte und die sogenannte
Expertenhaftung, Duncker & Humblot, Berlin 2003.
Pokrzywniak J., Nowe zasady dystrybucji ubezpieczeń, Wolters Kluwer, Warszawa 2018.
Szaraniec M., Działalność gospodarcza pośredników ubezpieczeniowych. Studium publicznoprawne, Difin, Warszawa 2017.
Tarasiuk A., Wojno B., Analiza wymagań i potrzeb klienta w procesie dystrybucji ubezpieczeń,
„Prawo Asekuracyjne” 2018, nr 3(96).
Tarasiuk A., Wojno B., Group insurance distribution – selected comments on the Insurance Distribution
Directive and its transposition into Polish law, [w:] Insurance challenges of Anno Domini 2018,
Malinowska K., Tarasiuk A. [red.], Poltext, Warszawa 2018.
Tereszkiewicz P., Obowiązki informacyjne w umowach o usługi finansowe. Studium instrumentów
ochronnych w prawie prywatnym i prawie unijnym, Wolters Kluwer, Warszawa 2015

Przestępczość ubezpieczeniowa: w 2018 r. wykryto ponad 12 tys. przypadków wyłudzeń odszkodowań i świadczeń na kwotę ponad 230 mln zł. To o około 9 proc. więcej niż rok wcześniej. Zdecydowaną większość przypadków udaje się wykryć już na etapie usiłowania popełnienia przestępstwa. Większość przestępstw (na kwotę ok. 215 mln zł) dotyczy ubezpieczeń majątkowych, przede wszystkim komunikacyjnych.

Szczegółowe informacje dostępne są w raporcie PIU.

Link do zeszłorocznej edycji raportu.

Katarzyna Malinowska
Space Insurance. International Legal Aspects
Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2017,
472 strony

Mariusz Fras

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.1.6

Abstract

 

Słowa kluczowe

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Glosa do Wyroku Sądu Najwyższego z dnia
28 czerwca 2017 roku, sygn. akt IV CSK 542/16

Konrad Balcerowski

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.1.5

Abstract

Celem niniejszego artykułu jest krytyczne ustosunkowanie się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28
czerwca 2017 roku (IV CSK 542/16) dotyczącego odpowiedzialności odszkodowawczej posiadacza
pojazdu mechanicznego. W przedmiotowym orzeczeniu Sąd Najwyższy miał rozstrzygnąć o możliwości wyłączenia odpowiedzialności odszkodowawczej w przypadku, gdy łącznie zachodzą przesłanki
egzoneracyjne wyłącznej winy poszkodowanego i osoby trzeciej. Pozytywna odpowiedź SN w tym
zakresie zasługuje na aprobatę. Orzeczenie porusza również od lat budzące kontrowersje – zagadnienie charakteru przesłanek wyłączających odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadzie ryzyka.
W tym zakresie SN przyjął, iż „wyłączność” z art. 435 k.c. odnosi się do przyczyny powstania szkody,
a nie winy w jej spowodowaniu. W ocenie autora przedstawione stanowisko budzi szereg wątpliwości,
w szczególności pozostaje w sprzeczności z regułami wnioskowania oraz narusza podstawowe zasady
rządzące odpowiedzialnością cywilną.

 

Słowa kluczowe

odpowiedzialność cywilna, zasada ryzyka, przesłanki egzoneracyjne, wina poszkodowanego, wina osoby trzeciej.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Bagińska E., Odpowiedzialność deliktowa w razie niepewności związku przyczynowego: studium
prawnoporównawcze, TNOiK, Toruń 2013.
Bieniek G., Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, LexisNexis, Warszawa 2011.
Garlicki S., Odpowiedzialność cywilna za nieszczęśliwe wypadki, Wydawnictwo Prawnicze,
Warszawa 1971.
Koch A., Wyłączność winy czy wyłączność przyczyny (art. 435 i 436 k.c.), „Nowe Prawo” 1975, nr 3.
Koch A., Związek przyczynowy jako podstawa odpowiedzialności odszkodowawczej w prawie cywilnym, PWN, Warszawa 1975.
Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 1–44911. Tom 1, Pietrzykowski K. [red.], CH Beck,
Warszawa 2005.
Lewaszkiewicz-Petrykowska B., Odpowiedzialność cywilna prowadzącego na własny rachunek
przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody (art. 435 k.c.), Wydawnictwo
Prawnicze, Warszawa 1967.
Ludwichowska K., Odpowiedzialność cywilna i ubezpieczeniowa za wypadki samochodowe, TNOiK,
Toruń 2008.
Rembieliński A., Wina osoby trzeciej jako okoliczność wyłączająca odpowiedzialność właściciela
samochodu, „Nowe Prawo” 1964, nr 4.
System prawa cywilnego. Tom 3. Część 1, Radwański Z. [red.], Zakład Narodowy im. Ossolińskich,
Wydawnictwo PAN, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1981.
Szpunar A., Wynagrodzenie szkody wynikłej wskutek wypadku komunikacyjnego, Wydawnictwo
Prawnicze, Warszawa 1976.
Warkałło W., Odpowiedzialność odszkodowawcza, funkcje, rodzaje, granice, PWN, Warszawa 1972

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia
24 stycznia 2017 roku sygn. V CSK 163/161

Aneta Palecznak

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.1.4

Abstract

Niniejsza publikacja stanowi próbę analizy ochrony ubezpieczeniowej w gospodarstwach rolnych oraz
jej skuteczności. Opracowanie zawiera rozważania na temat pojęcia gospodarstwa rolnego. W polskim systemie prawnym istnieją różnorodne definicje gospodarstwa rolnego. Służą one do realizacji
odmiennych celów. Gospodarstwo rolne jest masą majątkową połączoną funkcjonalnie, a w konsekwencji wszystkie jego składniki są połączone więzią funkcjonalną. Na tym tle w sposób szczególny
zarysowuje się zagadnienie składników gospodarstwa rolnego. W orzecznictwie podjęto bowiem próbę
określenia, czy i w jakich sytuacjach basen oraz zwierzęta, takie jak psy albo konie, są objęte ochroną
ubezpieczeniową.
W ramach niniejszego artykułu autorka uwzględniła również założenia włoskiego systemu prawnego. Omówiła także zmiany legislacyjne, które mają na celu dostosowanie produktu ubezpieczeniowego do potrzeb klienta.

 

Słowa kluczowe

: gospodarstwo rolne, masa majątkowa, więź funkcjonalna, ubezpieczenia, zwierzęta
gospodarskie

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Agricultural Insurance Schemes. Summary report, November 2006, https://ec.europa.eu/agriculture/
sites/agriculture/files/external-studies/2006/insurance/summary_en.pdf [dostęp: 17.11.2019].
Borowczyk E., Zabezpieczenie społeczne, rodzina i jednostka, [w:] Europejskie Spotkanie Regionalne
ISSA, Ubezpieczenia w rolnictwie, „Materiały i Studia” 1999, nr 3.
Budzinowski R., [w:] Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz. Art. 1–44911, Gutowski M. [red.], Warszawa
2016, Legalis/el.
Budzinowski R., [w:] Prawo rolne, Stelmachowski A. [red.], LexisNexis, Warszawa 2003.
Budzinowski R., Koncepcja gospodarstwa rolnego w prawie rolnym, Wydawnictwo Naukowe
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 1992.
Budzinowski R., Pojęcie gospodarstwa rolnego według kodeksu cywilnego (rozważania na tle
art. 553
k.c.), „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1991, nr 3.
Budzinowski R., Problemy ogólne prawa rolnego. Przemiany podstaw legislacyjnych i koncepcji
doktrynalnych, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 2008.
Budzinowski R., W kwestii statusu prawnego gospodarstwa rolnego jako przedsiębiorstwa, [w:] Rozprawy z prawa prywatnego. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Aleksandrowi
Oleszce, Dańko-Roesler A., Jacyszyn J., Pazdan M., Popiołek W. [red.], Stowarzyszenie Notariuszy
RP, Warszawa 2012.
Kiziewicz E., Odpowiedzialność rolnika za szkodę wyrządzoną przez psa, „Monitor Ubezpieczeniowy”
2015, nr 63.
Kurowska T., Współczesne aspekty własności rolniczej, „Studia Iuridica Agraria” 2002, t. III.
Lichorowicz A., Przedsiębiorstwo handlowe a przedsiębiorstwo rolne we włoski kodeksie cywilnym,
[w:] Księga pamiątkowa ku czci Profesora Janusz Szwaji. Prace Instytutu Prawa Własności
Intelektualnej UJ, Barta J. [red.], Wydawnictwo Zakamycze, Kraków 2004.
Lipińska I., Z problematyki ubezpieczeń rolnych i zwierząt gospodarskich, „Przegląd Prawa Rolnego”
2012, nr 2.
Łobos-Kotowska D., Gospodarstwo rodzinne. Prawne formy organizacji, Wyższa Szkoła Zarządzania
i Marketingu w Sosnowcu, Sosnowiec 2006.
Nawracała J., [w:] Prawo ubezpieczeń gospodarczych. Komentarz. Tom I. Komentarz do przepisów prawnych o funkcjonowaniu rynku ubezpieczeń, Brodecki Z., Glicz M., Serwach M. [red.],
Wolters Kluwer, Warszawa 2010.
Pytania i odpowiedzi do Zasad Ładu Korporacyjnego dla instytucji nadzorowanych ZŁK, https://
www.knf.gov.pl/knf/pl/komponenty/img/ZLK_pytania_i_odpowiedzi_28-11-2014_39829.pdf [dostęp: 18.01.2020].
Skowrońska-Bocian E., Warciński M., [w:] Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz. Art. 1–44910,
Pietrzykowski K. [red.], CH Beck, Warszawa 2015.
Stefańska K., Pojęcia „nieruchomość rolna” i „gospodarstwo rolne” w ujęciu kodeksu cywilnego
i ich znaczenie dla legislacji prawno rolnej, „Studia Iuridica Agraria” 2009, t. VII.
Szymecka A., Gospodarstwo rolne w prawie włoskim – zagadnienia wybrane, „Przegląd Prawa
Rolnego” 2009, nr 1(5).
Szymecka Gospodarstwo rolne w prawie włoskim – zagadnienia wybrane, „Przegląd Prawa
Rolnego” 2009, nr 1.
Wolak G., Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez psa wykorzystywanego przez rolnika
użytkowo w gospodarstwie rolnym w świetle przepisów ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, „Prawo Asekuracyjne” 2017, nr 3.
Ziemba J., [w:] Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Komentarz, Machulak P., Ziemba J. [red.],
Legalis 2018.

Pasażer jako ubezpieczony w ramach
obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy
pojazdów mechanicznych – konsekwencje
wyroku TSUE w sprawie C-648/17 BTA Baltic
Insurance Company

Jakub Oleszczak

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.1.3

Abstract

W artykule przedstawiono konsekwencje wyroku TSUE w sprawie BTA Baltic Insurance Company.
Zgodnie ze wspomnianym orzeczeniem obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne OC obejmuje
szkodę wyrządzoną otwarciem drzwi pojazdu przez pasażera i uderzeniem nimi w inny pojazd stojący
na parkingu. Z treści przywołanego wyroku wynika, że ubezpieczyciel jest zobowiązany do pokrywania
szkód wyrządzonych przez pasażerów pojazdu. Należy jednak wskazać, że zakład ubezpieczeń będzie
zobowiązany do zapłaty odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia OC tylko wówczas, gdy ubezpieczonemu zostanie przypisana odpowiedzialność cywilnoprawna za wyrządzenie szkody. Zgodnie
zaś z polskim prawem ubezpieczonymi w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego OC są wyłącznie
posiadacz pojazdu oraz kierujący nim. Tymczasem istnieją sytuacje, w których w świetle prawa polskiego jedynym odpowiedzialnym za wyrządzenie szkody będzie pasażer. W takich wypadkach poszkodowany pozbawiony jest ochrony ubezpieczeniowej, co pozostaje w sprzeczności z przywołanym
wyrokiem TSUE. W związku z powyższym należy postulować zmianę polskiego prawa przez dodanie
pasażera do katalogu osób ubezpieczonych w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy
pojazdów mechanicznych.

 

Słowa kluczowe

ruch pojazdu mechanicznego, obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych, ubezpieczony, odpowiedzialność cywilnoprawna, odszkodowanie

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Barcz J., Górka M., Wyrozumska A., Instytucje i prawo Unii Europejskiego. Podręcznik dla kierunków
prawa, zarządzania i administracji, Wolters Kluwer, Warszawa 2012.
Bieniek G., Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Wolters Kluwer, Warszawa 2007.
Bucoń P., Odpowiedzialność cywilna uczestników wypadku komunikacyjnego, Wolters Kluwer,
Warszawa 2008.
Byczko S., Prawo ubezpieczeń gospodarczych. Zarys wykładu, Difin, Warszawa 2013.
Justyński T., Glosa do wyroku SN z 13 sierpnia 2008 r., sygn. I CSK 56/08, OSP 2010, nr 3.
Kodeks cywilny. Komentarz, Gniewek E., Machnikowski P. [red.], CH Beck, Warszawa 2019.
Kodeks cywilny. Komentarz LEX, Kidyba A. [red.], Warszawa 2014.
Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna, Habdas M., Fras M. [red.], Wolters
Kluwer, Warszawa 2018.
Kodeks cywilny. Tom II. Komentarz art. 353–626, Gutowski M. [red.], CH Beck, Warszawa 2019.
Kodeks cywilny. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna, Gudowski J. [red.], Wolters Kluwer, Warszawa
2018.
Konieczna K., Granice pojęcia „ruchu pojazdów” w rozumieniu prawa Unii Europejskiej dotyczącego obowiązkowych ubezpieczeń komunikacyjnych – uwagi na tle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości
w sprawie C-648/17 BTA Baltic Insurance Company, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2018, nr 4.
Krajewski M., Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej według kodeksu cywilnego, Wolters
Kluwer, Warszawa 2011.
Lewaszkiewicz-Petrykowska B., Odpowiedzialność cywilna prowadzącego na własny rachunek
przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody, Wydawnictwo Prawnicze, Łódź 1965.
Ludwichowska K., Odpowiedzialność cywilna i ubezpieczeniowa za wypadki samochodowe, TNOiK,
Toruń 2008.
Miaskowski J., Niezgoda K., Skawiński P., Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
CH Beck, Warszawa 2012.
Orlicki M., Pokrzywniak J., Raczyński A., Obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz–Poznań 2007.
Prawo gospodarcze i handlowe, Katner W. J. [red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2018.
Raczyński A., Sytuacja prawna poszkodowanego w ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej,
CH Beck, Warszawa 2010.
Robaczyński W., Kontrowersje wokół pojęcia ruchu pojazdu (art. 436 K. C.), „Palestra” 2007, nr 5–6.
System Prawa Prywatnego. Tom 6. Prawo zobowiązań – część ogólna, Olejniczak A. [red.], CH
Beck, Warszawa 2014.
Szczechowicz J., Odpowiedzialność cywilna posiadacza mechanicznego środka komunikacji
za szkody wyrządzone w ruchu lądowym, Pracownia Wydawnicza EISet, Olsztyn 2013.
Wąsiewicz A., Ubezpieczenia komunikacyjne, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz–Poznań 2001

Przesłanki (dyrektywy) wymiaru
administracyjnych kar pieniężnych nakładanych
na krajowy zakład ubezpieczeń (część I)

Paweł Wajda

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.1.2

Abstract

Niniejsza publikacja poświęcona jest analizie ustawowych dyrektyw mających wpływ na ustalenie
przez Komisję Nadzoru Finansowego wymiaru administracyjnych kar pieniężnych stosowanych wobec krajowych zakładów ubezpieczeń w reżimie ustawy z dnia 11 września 2015 roku o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (tekst jednolity: Dz. U. 2019, poz. 381 z późn. zm.). Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie tego, jak wskazane dyrektywy są rozumiane w praktyce obrotu.
Powyższe ma szczególne znaczenie z punktu widzenia zakładów ubezpieczeń, stron postępowania
sankcyjnego prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Właściwe zrozumienie przesłanek
(dyrektyw) wymiaru administracyjnej kary pieniężnej implikuje bowiem odpowiednie zachowanie tego
zakładu ubezpieczeń w ramach postępowania, co ma swoje bezpośrednie przełożenie na wysokość
i dolegliwość administracyjnej kary pieniężnej

 

Słowa kluczowe

kara administracyjna, kara administracyjna pieniężna, Komisja Nadzoru Finansowego, nadzór, odpowiedzialność administracyjna, dyrektywy wymiaru kary

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Blicharz R., Nadzór Komisji Nadzoru Finansowego nad rynkiem kapitałowym w Polsce, Oficyna
Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 2009.
Borkowska K., Wajda P., [w:] Prawo rynku kapitałowego. Komentarz, Wierzbowski M., Sobolewski
L., Wajda P. [red.], CH Beck, Warszawa 2012.
Cebera A., Firlus J. G., [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Knysiak-Sudyka
K. [red.], Warszawa 2019, LEX, komentarz do art. 189d k.p.a.
Dudziak S., Zasady wymiary administracyjnych kar pieniężnych po nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego, „Samorząd Terytorialny” 2018, nr 6.
Niżnik-Dobosz I., Aksjologia sankcji w prawie administracyjnym, [w:] Sankcje administracyjne.
Blaski i cenie, Stahl M., Lewicka R., Lewicki M. [red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2011.
Przybysz P.M., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa
2019, komentarz do art. 189d k.p.a., LEX.
Skoczylas A., [w:] Ustawa o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, Sójka T. [red.],
Warszawa 2010.
Stahl M., Sankcje administracyjne – problemy węzłowe, [w:] Sankcje administracyjne. Blaski i cenie, Stahl M., Lewicka R., Lewicki M. [red.], Wolters Kluwer, Warszawa 2011.
Stankiewicz R., [w:] Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Hauser R., Wierzbowski
M. [red.], Warszawa 2020, komentarz do art. 189d k.p.a., Legalis.
Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o zmienia ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw, Druk Sejmowy na 1183, Sejm VIII Kadencji, http://
orka.sejm.gov.pl/Druki8ka.nsf/0/F3388D1AB00B1313C125809D004C3C8E/%24File/1183-
uzasadnienie.docx [dostęp: 24.03.2020].
Wajda P., Rola decyzji administracyjnej w nadzorze nad polskim systemem finansowym, CH Beck,
Warszawa 2009.

Obowiązek odnośnie do zapewnienia przez
krajowy zakład ubezpieczeń adekwatności
składki – aspekty prawne

Paweł Wajda

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.1.1

Abstract

Niniejszy artykuł został poświęcony zagadnieniu o doniosłym znaczeniu praktycznym, jakim jest
zapewnienie adekwatności składki ubezpieczeniowej. Analiza kar administracyjnych nakładanych
w ostatnich kilku latach przez Komisję Nadzoru Finansowego na krajowe zakłady ubezpieczeń prowadzi do sformułowania konkluzji, że jest to kwestia budząca bardzo poważne wątpliwości w praktyce
obrotu. Przedmiotem rozważań uczyniono w szczególności to, czy adekwatność składki powinna być
oceniana na szczeblu – jak wynika z literalnego brzmienia przepisów prawa – zakładu ubezpieczeń
jako zorganizowanej całości, czy też – jak zdaje się przyjmować Komisja Nadzoru Finansowego –
na szczeblu danej grupy ubezpieczeń, czy też wreszcie na szczeblu pojedynczej umowy ubezpieczenia

 

Słowa kluczowe

składka ubezpieczeniowa, adekwatność, nadzór, Komisja Nadzoru Finansowego,
sankcja administracyjna.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Lanckoroński B., Więzi rodzinne jako dobro osobiste – uwagi na tle wyroku Sądu Najwyższego
z 9 sierpnia 2016 roku, II CSK 719/15, [w:] Zadośćuczynienie na rzecz poszkodowanego w wypadku komunikacyjnym i na rzecz osób najbliższych, Zieliński M. J. [red.], „Studia i Analizy
Sądu Najwyższego. Materiały Naukowe”, Warszawa 2017, tom V.
Maciążek A., Ekonomiczne aspekty związane z wypłatą zadośćuczynienia przez zakładu ubezpieczeń, [w:] Zadośćuczynienie na rzecz poszkodowanego w wypadku komunikacyjnym
i na rzecz osób najbliższych, Zieliński M. J. [red.], „Studia i Analizy Sądu Najwyższego. Materiały
Naukowe”, Warszawa 2017, tom V.
Monkiewicz J., Podstawy ubezpieczeń. Tom I. Mechanizm i funkcje, POLTEXT, Warszawa 2000.
Morawski L., Zasady wykładni prawa, TNOiK, Toruń 2010.
Orlicki M., O możliwości dochodzenia roszczeń o zadośćuczynienie za śmierć najbliższego członka
rodziny zmarłego przed dniem 3 sierpnia 2008 r., „Prawo Asekuracyjne” 2013, nr 4.
Nieborak T., [w:] Prawo rynku kapitałowego. Komentarz, Sójka T. [red.], Wolters Kluwer, Warszawa
2015.
Pokrzywniak J., Refleksje wokół zmiany orzecznictwa w odniesieniu do zadośćuczynienia za śmierć
lub poważny uszczerbek na zdrowiu najbliższego członka rodziny, [w:] Zadośćuczynienie
na rzecz poszkodowanego w wypadku komunikacyjnym i na rzecz osób najbliższych, Zieliński
M. J. [red.], „Studia i Analizy Sądu Najwyższego. Materiały Naukowe”, Warszawa 2017, tom V.
Szczepańska M., [w:] Ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Komentarz, Wajda
P., Szczepańska M. [red.], Warszawa 2016, Lex.
Wajda P., Rola decyzji administracyjnej w nadzorze nad polskim systemem finansowym, CH Beck,
Warszawa 2009.
Wojno B., [w:] Prawo rynku kapitałowego. Komentarz, Wierzbowski M., Sobolewski L., Wajda P.
[red.], CH Beck, Warszawa 2012.
Zieliński M. J., Kwalifikacja więzi rodzinnej jako dobra osobistego a relacja art. 446 § 4 k.c.
do art. 448 k.c., [w:] Zadośćuczynienie na rzecz poszkodowanego w wypadku komunikacyjnym i na rzecz osób najbliższych, Zieliński M. J. [red.], „Studia i Analizy Sądu Najwyższego.
Materiały Naukowe”, Warszawa 2017, tom V

Polska Izba Ubezpieczeń przygotowała tabelaryczne zestawienie ubezpieczeń obowiązkowych. W poniższej tabeli można znaleźć ubezpieczenia obowiązkowe, obowiązujące w Polsce na 19 grudnia 2019 r.

Tabela – ubezpieczenia obowiązkowe – 19 grudnia 2019 r.

Zapraszamy do zapoznania się z raportem Polskiej Izby Ubezpieczeń, opisującym rynek bancassurance w Polsce po III kw. 2019 r. Składka pozyskana w kanale bancassurance w Dziale I wyniosła 3,6 mld zł, natomiast w Dziale II – 1,6 mld zł.

Rynek bancassurance III kw. 2019