5 stycznia br. PIU przekazała odpowiedź dotyczącą opinii w sprawie nadzorowania stosowania przez zakłady w ramach ORSA scenariuszy dotyczących ryzyka zmian klimatu (ang. Consultation on the draft Opinion on the supervision of the use of climate change risk scenarios in ORSA). ORSA powinna pozostać własną oceną ryzyka i wypłacalności. Oczekiwania EIOPA są trudne do zrealizowania. Ponadto generują możliwość błędnej interpretacji wyników. Poniżej podsumowujemy nasze stanowisko w publicznych konsultacjach.

ORSA i perspektywiczne zarządzanie ryzykiem

Zgadzamy się, że trzeba wspierać perspektywiczne zarządzanie ryzykiem zmian klimatu przez zakłady ubezpieczeń. Jednak, podobnie jak w przypadku innych ryzyk, którymi zarządzają ubezpieczyciele, ważne jest, aby przedstawić w ORSA te ryzyka, których materializacja miałaby w przyszłości istotny wpływ na zakład ubezpieczeń i ubezpieczonych. Nie wszystkie zmiany związane ze zmianami klimatu wpłyną na portfel ubezpieczeniowy. Pewne ryzyka związane z klimatem będą też coraz bardziej nieubezpieczalne.

ORSA – nie ten horyzont

Branża dostrzega wartość prostych scenariuszy związanych z ryzykiem zmian klimatu. Są one istotne dla zrozumienia odporności obecnego modelu biznesowego w przyszłości. Jednak zmiany klimatyczne wymagają bardzo długiej perspektywy czasowej. O wiele dłuższej niż ta uwzględniana w dotychczasowych scenariuszach branży. Obecne strategie nie obejmują najbliższych 30 lat, czyli horyzontu zbieżnego z porozumieniem paryskim oraz celami europejskimi i międzynarodowymi wyznaczonymi na 2050 r. Scenariusze ilościowe z horyzontami czasowymi dłuższymi niż 5 lat są niewiarygodne i nieprzydatne do oceny wpływu na bilans zakładów. Dlatego też planowanie finansowe nie jest przeprowadzane w perspektywie tak długoterminowej, jaką uwzględnia się w scenariuszach zmian klimatycznych.

Im dłuższy horyzont czasowy, tym trudniej jest odzwierciedlić działania zarządu związane z zaobserwowanymi trendami wpływającymi na inwestycje i zobowiązania. Zdolność przystosowania się wydaje się być kluczem do rozważenia długoterminowych zagrożeń. Ubezpieczyciele od lat stopniowo dostosowują swoje systemy poprzez wzrost składek, spadek pokrycia, rezerwowanie adaptacji do różnych szacunków trendów, strategii inwestycyjnych itp.

Brak wiarygodnych analiz i danych

Jest wiele niepewności i ograniczeń związanych z obecnie dostępnymi analizami ryzyka klimatycznego. Włączenie standardowych podejść może prowadzić do błędnej interpretacji wyników takich scenariuszy.

Byłoby korzystne, gdyby organy regulacyjne i nadzorcze pomogły w przyspieszeniu rozwoju przyszłych metodologii analiz ryzyka zmian klimatycznych. A mianowicie w ułatwieniu ubezpieczycielom dostępu do danych.

Podejście na bazie ryzyka

Do ryzyka zmian klimatycznych trzeba podejść zgodnie z podejściem do zarządzania ryzykiem w Solvency II. Wszyscy ubezpieczyciele powinni mieć zmiany klimatu na radarze. Jednak ubezpieczyciele, których portfele inwestycyjne i portfele ubezpieczeniowe nie są istotnie narażone na ryzyko klimatyczne, nie powinni być zmuszani do stosowania scenariuszy klimatycznych.

Kiedy ubezpieczyciel wykazuje wpływ zmian klimatycznych, prawdopodobnie bardziej odpowiedni dla jego ORSA jest krótszy horyzont czasowy, do pięciu lat. Ze względu na niepewność związaną ze zmianą klimatu, analizy długoterminowych scenariuszy klimatycznych nie nadają się do oceny wypłacalności ani do oceny ogólnych potrzeb w zakresie wypłacalności. A podejście jakościowe często byłoby bardziej rozsądne i odpowiednie do planowania i strategii biznesowych.

Czy koniecznie ORSA?

Testy warunków skrajnych prowadzone przez EIOPA lub lokalne organy nadzoru mogą być lepszym narzędziem niż ORSA do uwzględniania perspektywicznego podejścia opartego na znormalizowanych scenariuszach.

ORSA jest już przeładowana wymogami i z każdym kolejnym wymogiem staje się coraz mniej „własną oceną”.

Dlatego decyzja o przeprowadzeniu perspektywicznych analiz ryzyka zmiany klimatu w ORSA powinna pozostać w gestii każdego ubezpieczyciela. Powinien on wziąć pod uwagę specyfikę geograficzną związaną z ryzykiem zmiany klimatu, odzwierciedlającą indywidualną ekspozycję na ryzyko, a także istotność wpływu zmian klimatycznych na tego konkretnego ubezpieczyciela.

Zasada proporcjonalności

Opinia EIOPA powinna promować i zachęcać do stosowania zasady proporcjonalności. W przypadku ubezpieczycieli o znikomym narażeniu na ryzyko klimatyczne należy pozwolić na dokonanie oceny jakościowej, z możliwością skorzystania z analizy scenariuszowej. Przy stosowaniu zasady proporcjonalności wielkość nie powinna być czynnikiem decydującym. Kryteria powinny być raczej powiązane z liniami biznesowymi lub portfelem inwestycyjnym.

Koszty i korzyści opinii EIOPA

Trudno jest pozytywnie ocenić tak ogromne koszty związane ze złożonymi i szczegółowymi analizami, których się oczekuje, z uwagi na ryzyko, które dla wielu ubezpieczycieli jest nieistotne.

Ze względu na złożoność modeli zmian klimatu, wątpliwości wobec oczekiwanego horyzontu czasowego, dostępności i jakości danych, umiejętności itp. ważne jest, aby nowe wymagania dotyczące modeli i analiz ryzyka zmian klimatu były wprowadzane stopniowo i z uwzględnieniem jak najprostszych rozwiązań. Tylko takie podejście pozwoliłoby zrównoważyć koszty.

Zarządzanie ryzykiem

PIU zgadza się, że przedsiębiorstwa powinny nie tylko oceniać ryzyko zmian klimatu w perspektywie krótkoterminowej, ale także długoterminowej, aby informować o planowaniu strategicznym i strategiach biznesowych. Uważamy jednak, że to każdy ubezpieczyciel powinien zdecydować, jak lepiej przedstawić wyniki takich analiz w ORSA, czy w innym raporcie. Kluczową sprawą jest powszechne zrozumienie, że skutki zagrożeń klimatycznych są na ogół bardziej dotkliwe w perspektywie długoterminowej, jednak ubezpieczyciele powinni zarządzać ryzykiem w perspektywie krótkoterminowej.

Jak podejść do długiego horyzontu?

Analizy długoterminowe powinny stanowić podstawę planowania strategicznego i strategii biznesowych, jednak należy je brać pod uwagę z ostrożnością, ponieważ istnieje wiele czynników, które będą miały wpływ na rzeczywisty rozwój, które są nieznane lub nieuwzględnione w analizach z powodu braku wiarygodnych danych. Dlatego też zdaniem PIU sensowne jest dokonywanie ocen jakościowych z pewnymi ilościowymi szacunkami pokazującymi np. skalę przyszłego problemu w obecnym modelu biznesowym. Chociaż takie analizy podnoszą świadomość i dają wiele do myślenia, nie mogą być podstawą do jakichkolwiek szacunków dotyczących wpływu na wypłacalność ubezpieczycieli w przyszłości.

W opinii EIOPA wskazała, że ​​horyzont czasowy analizy scenariuszy długoterminowych może być dłuższy niż horyzonty czasowe rozważane obecnie przez ubezpieczycieli w ich ORSA, i że odpowiednia  może być analiza w podziale na dziesięciolecia. Uważamy, że dziesięciolecia, zdecydowanie są nieodpowiednie, a wręcz nierealistyczne do spełnienia dla ubezpieczycieli.

Za wcześnie na wskazówki – ORSA powinna zostać specyficzna dla firmy

Wydaje się, że jest zbyt wcześnie, aby dostarczyć odpowiednich i cennych wskazówek do analiz scenariuszy w ORSA. Oczekiwania określone w wytycznych wydają się być zbyt wysokie. Nierealistyczne jest oczekiwanie od ubezpieczycieli, że przełożą ścieżki przejścia, takie jak ceny emisji dwutlenku węgla, poziomy emisji lub wzrost temperatury na wpływ na ceny w precyzyjny sposób. Ponadto badania naukowe są z pewnością interesującym wkładem, niemniej jednak często trudno jest polegać na tych modelach i dostosować je do potrzebnego horyzontu czasowego lub szczegółowości potrzebnej do celów ubezpieczeniowych. Dlatego nawet jeśli niektóre pomysły są krokiem w dobrym kierunku, zarówno nadzorcy, jak i ubezpieczyciele potrzebują więcej czasu i doświadczenia, aby sformułować przydatne wytyczne.

Zamiast tego właściwe organy krajowe powinny zachęcać ubezpieczycieli do opracowywania scenariuszy i ułatwiać im dostęp do danych i dostępnych źródeł cennych informacji i badań.

Niemniej jednak ORSA powinna pozostać specyficzna dla firmy.

Ujawnienia dot. wpływu zmian klimatu

Przede wszystkim wymogi dotyczące ujawniania informacji o ryzyku klimatycznym powinny być na bieżąco weryfikowane w przeglądach wymogów sprawozdawczości niefinansowej. Rolą właściwych organów powinno być zachęcanie większych jednostek do ujawniania informacji związanych z klimatem za pośrednictwem sprawozdawczości niefinansowej, zwłaszcza gdy sprawozdawczość jest publicznie dostępna, oraz zapewnienie dostępności informacji dotyczących ESG.

Potrzeba wspólnych prac

Biorąc pod uwagę zasoby i dane potrzebne do opracowania tak złożonych analiz, towarzystwa reasekuracyjne, grupy ubezpieczycieli czy stowarzyszenia mogłyby wspierać realizację tego zadania we współpracy ze światem nauki. Oczekiwania są zbyt duże, zwłaszcza w przypadku małych i średnich ubezpieczycieli, którzy nie są w stanie przeznaczyć tak dużej ilości zasobów na złożone analizy. A poleganie na zewnętrznych dostawcach lub konsultantach, aby ich przestrzegali, przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego.

Analizy scenariuszy nie zawsze są najlepszym rozwiązaniem. Prawdopodobieństwo i dotkliwość katastrof naturalnych powinny zostać oszacowane przez ekspertów w tej dziedzinie i wykorzystane do ponownej kalibracji wymogów kapitałowych z czasem.

Co nas jeszcze czeka?

Dokument konsultacyjny EIOPA jest częścią tworzonych obecnie regulacji i oczekiwań nadzorczych w zakresie podejścia ubezpieczycieli do zrównoważonego rozwoju, w tym zmian klimatu.

Szczególnie istotne będą zmiany w rozporządzeniu delegowanym Solvency II, które wejdą w życie najprawdopodobniej za półtora roku.

Ponadto obecnie toczą się również konsultacje EIOPA dotyczące:

• Discussion Paper on non-life underwriting and pricing in light of climate change – do 26 lutego 2021 r.
• Pilot dashboard on the insurance protection gap for natural catastrophes – do 31 marca 2021 r.
• Discussion paper on methodology for the potential inclusion of climate change in the nat cat standard formula – do 26 lutego 2021 r.
• Consultation paper on advice regarding Article 8 of the Taxonomy Regulation – 12 stycznia 2021 r.

EIOPA opublikowała również raport „Sensitivity analysis of climate-change related transition risks”.

Zachęcam do wymiany poglądów i doświadczeń z Biurem PIU w Brukseli.